a poem by Hannah Marie Schützmann, Fering
Ualaatj as diar an ei muar diar.
Hi sat üüs leewen uun sin dörnsk,
dach mä sin hood as hi gans huarölers.
Widj wech.
Ik sat ham auerföör man hi schocht mi ei muar.
Ik snaaake mä ham man hi swaaret ei muar.
Hi as uun en ölern wäält, sin wäält,
an ik kön ham diarhen ei muar fulige.
Hi schocht diar mensken wat hi käänt an snaaket mä jo
an ik sat bi ham an kön ham diarhen ei muar fulige.
Hi schocht dingen an strikt ambi, saner mual?
Bestimt dach, man ik kön ham diarhen ei muar fulige.
Ik moole mi ütj, det hi nü uun en rauelken walt as.
En walt fol faan biljen an mensken,
wat hi loongs a wai meet hee.
Faan tidj tu tidj häält hi uun, blaft stunen an leept weler widjer.
Man tu gau, ik kön ham diarhen ei muar fulige.
Ik moole mi ütj, det hi nü lokelk as,
uun dediar walt, dediar iiwig walt,
fol mä iarjuarig toochter
man ik kön ham diarhen ei muar fulige.
Ik san baang,
det hi ham diar ferlepen hee
an nü ei muar a waj tu üs turag fant.
An wi, wi kön ham diarhen ei muar fulige.
Det tu ferstunen as swaar,
man ik san was, det hi lokelk as,
diar uun sin wäält,
diar uun san iiwig walt.